مقایسه یکدیگر یا چشم و هم چشمی
یکی از اصطلاحات رایج و عامیانه ایی که ممکن است بارها از زبان افراد جامعه با تحلیل های متفاوت شنیده باشیم و از نظر عامه همواره نکوهش شده است چشم وهم چشمی می باشد اما در شرایط مختلف می تواند هر فردی را تحت تاثیر قرار دهد.
اساسا مقایسه کردن خود با دیگران در زمینه های مالی ، اجتماعی و موقعیت کاری و زیبایی و غیره در هر سن و سالی فرد را دچار سر خوردگی و دلسردی و سر گردانی و رنج می نماید و نیز وی در نظر دیگران فردی ظاهر بین و حسود و تنگ نظر به چشم می خورد و چه بسیار افرادی که به خاطر داشتن ویژگی ها خاص افراد دیگر زندگی خود را به مخاطره انداخته اند تا مثلا به پول یا موقعیت خاص افراد دیگر برسند.
در اینجا باید گفت هر گاه ما دچار مقایسه کردن خود با دیگران بشویم بدون در نظر گرفتن تفاوت های فردی و توانمندی هایمان نسبت به داشته های فرد مقابل انقدر تلاش کنیم که به داشته های او برسیم هرچند که در این مسیر به خود و اطرافیانمان آسیب بزنیم وبه اصطلاح خودمان را به آب و آتش بزنیم که همان را داشته باشیم که فرد مورد نظر دارد ما دچار چشم هم چشمی شده ایم.
چشم و هم چشمی نوعی نقص و نارسایی است که می تواند ناشی از عدم رشد عاطفی و فکری ما باشد و نیز بر خواسته از حس خود نا کافی ما می باشد عواملی مثل داشتن کودکی در خانواده با والدین رقابت جو ، سلطه گر و خودخواه و کم توجه وی را به فردی قدرت طلب مهرجو و انتقام جو و با عزت نفس پایین را تبدیل می نماید.
همانطور که گفته شد کودکی ما در شکل گیری قضاوت ها و نگرشمان نسبت به دنیای بزرگسالی بسیار موثر می باشد تا جایی که به گزارش روانشناسان کودک در اتاق درمان گفته شده است کودکان همان قدر که والدین نگاه مقایسه با دیگران داشته اند در مقابل فرزندانشان به بزرگ نمایی داشته هایشان نزد دیگران می پردازند و از این طریق سعی در جلب توجه بیشتر دیگران را دارند یا به اصطلاح پز می دهند که این برخورد موجب عدم مقبولیت کودک بین اطرافیان و دوستان اش می گردد.
از دیگر عوامل این است که ریشه همه حسادت ها در خانواده برای این است که بچه ها می خواهند عشق انحصاری والدین خود را منحصر به خود شان داشته باشند و اگر موفق به کسب توجه کافی نشوند دچار این احساس می شوند که به قدر کافی ارزشمند نیستند.
لذا در صورتی که والدین چند فرزند دارند فرصت مساوی برای توجه کافی به فرزندان ایجاد نمایند و مثلا نباید در نزاع ها و درگیری های کودکانشان دخالت و قضاوت نمایند و بدانند که در همین تعاملات کودکی است که بچه ها ساخته تر و افراد سر سخت تری خواهند شد انسان باید بداند که اولین گام در تربیت صحیح فرزندان به عنوان والدین لازم است که به خود آگاهی کافی نسبت به خود برسند و از خود بپرسند که ایا به قدر کافی به ارزشمندی خود اگاه هستند تا بتوانند در تربیت فرزندانشان احساس امنیت و توجه و اعتماد به خود و مثبت نگری را ایجاد نمایند تا در بزرگسالی به دنبال تایید و مقایسه خود با دیگران و جلب توجه نا کارآمد قرار نگیرند.
پس باید فرزندمان را واقع گرا تربیت کنیم با یک باور و هویت محکم و مستقل که بتواند با شناخت توانمندی های خود بهترین نتیجه را در برنامه زند گی کسب نمایند و چشم انداز روشنی از اینده خود داشته باشد.
نیازها، خواسته ها، آرزوها
باید دانست که انسانها در طول زندگی در گیر سه مفهوم هستند:
- نیاز ها که کماکان برآورده می شود
- خواسته که همان فضای ذهنی می باشد که فرد می تواند با تلاش و برنامه ریزی به آنها برسد
- و آرزو که بطور آرمانی برای فرد ایجاد می شود اما ممکن است به دلیل ارمانی بودن آن برای فرد غیر قابل دسترس باشد و گاهی با افسوس همراه است.
پس باید در فرصت هایی که برای تربیت کودکانمان محیا می سازیم او را با خود ارزشمند و کافی خود مواجه ساخته و فرصت جلب تایید و توجه خانواده و خلاقیت و ابتکار را ایجاد نماییم تا بتواند با خود باوری نیازها خواسته ها و آرمان های خود را بشناسد و برای دست یابی به آنها تلاش کند و همواره حس خود باوریش او را به رضایتمندی برساند که نسبت به داشته های دیگران رشک نبرد بلکه برای داشتن زندگی بهتر از تجربه ها آنان درس بگیرد و گاهی الگو های مناسبی بین افراد موفق برای خود در نظر بگیرد و اینکه الگو پذیری مناسب بعنوان نمادی از موفقیت یا توانمندی موجب ایجاد انگیزه و تلاش بیشتر فرد در رسیدن به اهداف خود در زندگی می شود به منزله حسادت یا چشم و هم چشمی نیست بلکه نشان از رشد یافتگی فرد می باشد.
در اینجا بار دیگر به نقش والدین در شکل گیری باورهای مثبت فرزندان و شیوه فرزند پروری تاکید می گردد روانشناسان کلینیک آفتاب همراه والدین آگاه در زمینه فرزند پروری موفق می باشند.
