یک بیماری روانی جدی مانند: اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی و افسردگی شدید
دریافت درمان از مراکز خدمات بهداشت روانی، روان‌پریشی یا افسردگی شدید پس از زایمان، اختلال اضطرابی شدید مانند وسواس فکری، اختلال خوردن مانند پرخوری عصبی یا بی‌اشتهایی عصبی زنانی که سابقه‌ی هر کدام از بیماری‌های بالا را داشته‌اند پس از زایمان نیز در معرض خطر هستند.
مشورت با یک متخصص حتی با وجود داشتن سلامتی کامل در حین بارداری ضروری است. با پزشک خود درباره‌ی هر نوع مشکل روحی روانی خود صحبت کنید. اغلب ممکن است پزشک شما توصیه‌ها و درمان‌هایی را به شما ارائه دهد که به نوع بیماری و شدت آن بستگی دارد و در برخی موارد نیز نیازمند ارجاع به روانپزشک است.
درمان مشکلات سلامت روان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
نسخه دارو. همیشه قبل از شروع مصرف – یا قطع مصرف – هر دارویی در دوران بارداری خود با پزشک صحبت کنید. اگر هر نوع دارویی را برای مشکل سلامت روان مصرف می کنید و باردار هستید یا قصد بارداری دارید، به پزشک خود اطلاع دهید. مصرف آن را قطع نکنید مگر اینکه پزشک به شما بگوید. برخی از داروها ممکن است برای کودک در حال رشد مشکلاتی ایجاد کنند، اما قطع دارو ممکن است شرایط را بدتر کند. پزشک شما می تواند یک برنامه درمانی که برای شما و جنینتان بهترین است را تهیه کند.
صحبت کردن با یک درمانگر می تواند راهی عالی برای مدیریت استرس، مقابله با افسردگی و کاهش اضطراب در دوران بارداری باشد. پیدا کردن یک گروه پشتیبانی که در آن بتوانید نگرانی های خود را با مادران دیگری که می دانند در چه شرایطی قرار دارید در میان بگذارید نیز می تواند کمک کننده باشد. صحبت با یک مددکار اجتماعی یا مشاور می تواند به شما کمک کند تا با مسائل مالی، نگرانی های مربوط به تربیت فرزند یا سایر استرس های زندگی خود مقابله کنید.
بسیاری از زنان در فعالیت هایی مانند یوگا، ورزش و مدیتیشن آرامش پیدا می کنند. اگر احساس استرس یا گیجی می کنید، صحبت با یک دوست، یکی از اعضای خانواده یا رهبر مذهبی می تواند به شما کمک کند احساس بهتری داشته باشید.
وظایف همسر در دوران بارداری:
• بارداری را بعنوان یک مرحله حساس زندگی مشترک شان پذیرفته و سعی کند اطلاعات علمی لازم در این خصوص را به دست آورد تا با آگاهی بتواند با تغییرات و بحران های این دوران مواجه شود.
• سعی در ایجاد محیط و فضایی امن و توام با آرامش و آسایش روانی و جسمانی برای زن داشته باشد.
• با ناراحتی های دوران بارداری زن مانند تهوع،استفراغ و غیره اظهار همدلی و همدردی کرده و در صورت بروز نشانه های ناراحت کننده و خطرناک با پزشک تماس بگیرد.
• در انجام کارها و فعالیتهایی که تا آن زمان به عهده زن بوده ،همکاری و مشارکت کند تا زن احساس خستگی، ناتوانی و درماندگی نداشته باشد.
• سعی کند اضطراب،نگرانی ها،خیال پردازی های زن را درک کرده و با او همدلی و همفکری کند.
