رفتار خودزنی کودک می‌تواند به شیوه‌های مختلفی بروز یابد. به طور کلی انجام هرگونه عملی که منجر به آسیب مستقیم به بدن شود تحت عنوان خودزنی در نظر گرفته می‌شود و نوعی از اختلالات رفتاری محسوب می‌گردد. از جمله رایج‌ترین رفتارهای خودزنی درکودکان می‌توان به ضربه زدن به بدن، کتک زدن خود، کوبیدن سر یا بدن به زمین، کشیدن اجسام نوک تیز روی بدن، کشیدن موها، گازگرفتن خود، کندن پوست و سایر اعمال مشابه با موارد گفته شده اشاره کرد.
علائم خودزنی پنهان
برخی از کودکان خودزنی آشکار دارند. مثلا زمانی که عصبانی می‌شوند فورا جار و جنجال راه می‌اندازند و با رفتارهای آسیب زننده به خود تلاش می‌کنند خواسته‌هایشان را عملی کنند. این در حالی است که ممکن است برخی دیگر از کودکان رفتار خودزنی را به طور پنهان انجام دهند. این بچه‌ها اغلب زمانی که مضطرب یا پریشان هستند در خلوت به خودشان آسیب می‌رسانند. در این شرایط اگر والدین آگاه نباشند ممکن است خطرات جدی کودک را تهدید نماید. از جمله علائمی که می‌توانند درمورد خودزنی پنهان کودک به شما هشدار دهند باید به موارد زیر اشاره کرد. در صورت مشاهده این علائم برای ارزیابی دقیق‌تر وضعیت روانی کودک لازم است که ابتدا از یک روانشناس کمک بگیرید.
– ایجاد تغییراتی در الگوی خواب یا اشتهای کودک
– از دست دادن تمایل به انجام فعالیت‌هایی که قبلا برای کودک جذاب بوده‌اند نظیر بی علاقگی نسبت به بازی کردن یا دیدن دوستان
– اجتناب کردن از ورزش‌هایی نظیر شنا و تمایل به پوشانده نگه داشتن کامل بدن در همه شرایط جهت مخفی نگه داشتن قسمت‌های آسیب دیده بدن
– کاهش عملکرد تحصیلی و تمایل نداشتن برای انجام فعالیت‌های درسی
– بی توجهی به ظاهر خود
– بروز تغییرات قابل توجه در خلق و احساس غمگینی در بیشتر اوقات روز
– وجود زخم‌ها یا کبودی‌های روی بدن که کودک هیچ گونه توضیحی در مورد آن‌ها به شما نمی‌دهد.
