همیشه شنیده ایم که ایرانی ها مهمان نوازند و در استقبال از مهمان های جدید دست و دل باز عمل میکنند بخصوص اگر این مهمان از کشورهای پیشرفته غربی آمده باشد یا از ثروت و تحصیلات بالا برخوردار باشد ایرانی ها رسم مهمان نوازی را به اوج میبرند .
شاید تعجب کنید اگر بدانید این رفتار به ظاهر دلنشین از دیدگاه روان شناسی نشانه یک بیماری است!
مهمان نوازی افراطی یکی از نشانه های اصیل و بارز خودشیفتگی است که در روان شناسی با عنوان “ارزنده سازی” شناخته شده است. به این شکل که افراد جدید و خاص از طرف میزبان خودشیفته ارزنده سازی شده و بسیار مورد استقبال قرار میگیرند تا تحسین و تمجید مهمان را نسبت به میزبان برانگیزند.
نکته جالب اینجاست که اگر این مهمان نوازی اندکی به طول بیانجامد رفتار دوم خودشیفته (نا ارزنده سازی) نمایان میشود. یعنی میزبان کم کم به خودش اجازه میدهند در کار مهمان فضولی کند، او را با شوخی و خنده مسخره و قضاوت کند و کم کم از او یک سوژه برای مسخرگی و لودگی خودش بسازه .
نا ارزنده سازی که در مدت کوتاه پذیرایی از مهمان ها فرصتی نمی‌یابند تا نمایان شود در مهمان نوازی های طولانی تر کاملا آشکار و آشناست و رفته رفته به مهمان ها می‌آموزد که در ایران باید دوری و دوستی را پیشه کرد تا در امان بود!
خودشیفتگی در روان شناسی یکی از بیماری های قرن جدید محسوب میشود و افراد خودشیفته از ناتوانی و نارضایتی همیشگی در ارتباط عاطفی با دیگران عمیقا رنج میبرند و در تمام طول عمر تصور میکنند ایراد از دیگران است که نمی‌توانند با آنها برای مدت طولانی دوستی کنند در نتیجه همیشه تنها می‌مانند و در تنهایی رنج می‌کشند.
